راجا یوگا

عقب نشینی از احساسات حسی

توجه از دنیای خارج به دنیای درونی هدایت می‌شود. تکنیک‌هایی که به نام پراتی‌هارا شناخته می‌شوند، امکان توسعه توانایی آرامش آگاهانه را فراهم می‌کنند. این‌ها تکنیک‌هایی فوق‌العاده برای خودکاوی، جستجو و توسعه درونی است. تکنیک‌های ریلکسیشن و آرامش آگاهانه به طور سیستماتیک، ارگانیسم و اندامها را به حالت آرامش عمیق می‌رساند. هنگامی که بدن آرام شود، ذهن ساکت می‌شود، اعصاب راحت می‌شود و تنش‌های عضلانی رها می‌شوند. وقتی بدن به حالت آرامش عمیق می‌رود، میزان تنفس کاهش می‌یابد، ریه‌ها آرام می‌شوند و سیستم تنفسی آسوده می‌گردد. پراتی‌هارا فرد را برای گام‌های Dharana (تمرکز) و Dhyana (مدیتیشن) آماده کرده، آرامش عمیق درونی و تمرکز کامل را فراهم می‌نماید.

تمرکز

در مرحله اول، دارنا را می‌توان به جمع کردن توجه به طور سطحی در یک نقطه خارجی و ثابت نگه داشتن در آن نقطه تعریف نمود. ذهن باید بیاموزد تا بدون سستی روی یک شیء ثابت بماند. در واقع، این حالت تمرکز وجود روانی بوسیله ثابت ماندن در یک نقطه در دراز‌مدت است. به منظور دستیابی به توانایی تمرکز، ذهن باید از برخی آستانه‌ها عبور کند و احساسات، افکار و فعالیت‌های ذهنی که مانع هستند را از بین برده یا به حداقل برساند.

مدیتیشن، متمرکز شدن فرد

 شرایطی است که فرد بتواند بدون اینکه خود را مجبور کند در حالت تمرکز بماند. تکنیک‌های مراقبه با نامDhyana  ابزار موثر برای درک معنای زندگی و توسعه خرد درونی هستند. با استفاده از این تکنیک‌ها، تنش ذهنی و بیقراری عاطفی از بین می‌رود، خود واقعی درک می‌شود و واقعیت درونی متصل می‌گردد. آگاهی و شعور فطری درونی بیدار می‌شود و فرم‌های معنوی وجود پدیدار می‌گردند. Dhyana مرحله دوم کنترل ذهنی است. کلمه Dhyana در سانسکریت از کلمه Dhyai بدست می‌آید. کلمه Dhyai به معنای تمرکز عمیق یا مراقبه است.

Dhyana روند اتصال پیوسته و مداوم به یک تصویر از طریق تمرکز عمیق آگاهی است. در طول مدیتیشن، انرژی آگاهی که در تمام سلول‌های بدن تعبیه شده در یک نقطه جمع می‌شود. سیستم آگاهی و بدنی ادغام گشته و وحدت انسانی آگاهی را تجربه می‌کند. و متوجه می‌شود که او یکی بوده و با تمام موجودات زنده یکی است. بیگانگی با خود حقیقی درونی و دیگر موجودات پایان می‌یابد. فرد از دست و پنجه نرم کردن با احساسات پوچ و تشویش آزاد می‌شود. معنویت معنای جدیدی به دست می‌آورد، فرد به رضایت درونی می‌رسد و در آن خلا درونی پر می‌شود. Dhyana  زمانی به وقوع می‌پیوندد که تمرکز به شدت عمیق باشد، که این به دلیل نگه داشتن مداوم و پیوسته و به اندازه کافی طولانی یک تصویر در آگاهی روی می‌دهد. بنابراین فرایند مدیتیشن تمرکز پیوسته و عمیق انجام می‌شود.

روشنگری، آزادی، وحدت، وضعیت یکی بودن

 هدف نهایی یوگا اتحاد با آگاهی جهانی است.

هر کاری که در آخرین مرحله مراقبه انجام می‌گردد، هنگامی که تلاش در این بررسی رها می‌شود، افکار از نو مرتب می‌شوند. زیرا در حالت سامادی تلاش به طور کامل متوقف می‌گردد. در این حال، تلاشگر(سالک) داخل وضعیت قرار گرفته است. سامادی و فرد در همدیگر حل می‌شوند. تلاش و تلاشگر در حال حاضر به طور کامل از میان برداشته می‌شوند. به عبارت دیگر، من یا نفس به طور کامل از بین می‌رود. این وضعیت به معنای واقعی کلمه «رسیدن به آگاهی وحدت» تفسیر می‌گردد. این وضعیتی است که در آن تمام دوگانگیها، یعنی فاعل و مفعول حذف شده و یکی هستند. مراقبه‌گر و مراقبه‌شونده یکی می‌شوند. در این حالت است که فرد خود را با آگاهی جهانی متحد می‌کند. بنابراین، فرد با کائنات به وحدت می‌رسد. مفهوم من از میان برداشته می‌شود، و یکی و کل با همه چیز به یکی تبدیل می شود و این یعنی در جهان ذوب می‌شویم.

در نهایت صلح و شادی بی‌پایان است. هنگامی که سامادی بدون تلاش ایجاد می‌شود، تمام حرکت‌های شما در زندگی روزمره بدون تلاش می‌گردد. یعنی ما دیگر صحبت کننده، راه رونده، انجام دهنده نیستیم. در نتیجه، وضعیت مسالمت‌آمیز، راحت و صلح‌آمیز در زندگی روزمره ما اجتناب‌ناپذیر است. در همین حال، تمام این صلح در اطراف ما گسترش می‌یابد و کل محیط و جهان را پوشش می‌دهد.